Woensdag 5 oktober 2017, 07:00u
De wekker gaat de elke dag lekker vroeg. Ik ‘snooze’ nog een keer en sta dan toch echt op. Een zonnestraal schijnt door het stoffige slaapkamervenster. De hele week hebben we al prachtig weer dat zorgt voor mooie vergezichten en ook erg bruine gezichten. Vandaag gaan we naar de Shkhara gletsjer om daar te hiken en te bivakkeren. De gletsjer ligt aan de voet van de Shkhara berg (5193m). Om daar te komen moeten we met een Delica – een soort 4×4 busje – twee uur rijden. Via uitdagende en slingerende wegen komen we uit in Ushguli, het hoogst gelegen en bewoonde dorp van Europa. Vanaf dit indrukwekkende dorp is het nog twee en half uur hiken door de vallei naar de voet van de gletsjer. Omdat het de laatste paar dagen goed weer is geweest, is de weg niet al te modderig en kan de Delica goed doorrijden. We staan dan ook in no time op ongeveer 2200 meter en beginnen aan de route naar de gletsjer.
Door de vallei op weg naar de Shkhara gletsjer
In de verte is de top van Mount Shkhara al zichtbaar, maar de gletsjer ligt nog verborgen achter de vallei. Ik kijk om me heen. Er is geen enkel wolkje in de lucht. Een strakke blauwe hemel en een heerlijke temperatuur. We hangen de rugzakken om en beginnen te lopen. De moeilijkheidsgraad van het gemarkeerde pad is eenvoudig. Enkel de laatste paar honderd meter loopt het pad iets omhoog. Omdat we zo ver kunnen kijken, worden onze ogen bedrogen en komt de berg erg langzaam dichterbij. Vlak voordat de gletsjer zichtbaar wordt, komen we een mooi groot rotsblok tegen. Een fantastische plek om te lunchen en een kop koffie te drinken. Terwijl de brander het water kookt worden er foto’s gemaakt van iedereen met de imposante Shkhara op de achtergrond. Qua temperatuur is het te voelen dat we in de buurt van de gletsjer komen en we vervolgen de route. Voordat het pad omhoog loopt, passeren we verrassend genoeg nog een bar. Ofja, eigenlijk was het niet meer dan een partytent met wat stoelen in the ‘middle of nowhere’ met daarin een vrouwtje verscholen die fris, versnaperingen en zelfs bier verkocht. Het pad gaat langzaam omhoog en de gletsjer wordt tot het laatste moment verborgen. Uiteindelijk is het beeld met Mount Shkhara en de gletsjer compleet. Wat een plaatje! We genieten nog even van het uitzicht en lopen weer terug, langs de bar. We realiseren ons wat het betekend dat Ushguli het hoogst gelegen bewoonde dorp van Europa is. Deze verfrommelde partytent moet dan ongetwijfeld de hoogstgelegen bar van Europa zijn! We kunnen het niet laten om een bier(tje) te drinken en als we dan toch op het terras zitten, maken we er ook nog een epische foto van.
Een stop bij de hoogstgelegen “bar” van Europa
Na de nodige lol is het tijd om terug te lopen richting Ushguli om ergens halverwege de route een mooie bivakplek te zoeken. Na een tijd lopen, zien we een prachtige plek op een helling, met uitzicht op de rivier, het pad en natuurlijk Mount Shkhara op de achtergrond. Een beeld dat absoluut niet gaat vervelen. Iedereen zoekt een zo vlak mogelijke plek voor de tent en installeert zich. Terwijl we dat doen, krijgen we plotseling bezoek van een lieve hond. Zo lief en aanhankelijk dat ze eigenlijk niet meer weggaat. Het is vandaag dierendag, dus het is haar gegund. We hadden toch nog tal van lekkere koekjes om haar te verwennen.
Het toffe uitzicht vanaf de bivak plek
Zodra de schemering begint, koelt het sterk af. De weervoorspelling ‘s ochtends waren nachttemperaturen van -8. Het wordt dus kraakhelder. De groep heeft al een vuur gemaakt en iedereen, inclusief de hond, kruipen er dichtbij. Langzaam komt ook de maan tevoorschijn. Dit kon nog wel eens een prachtig beeld geven vannacht. De maan die de sneeuw op Mount Shkhara verlicht met daaromheen een nevel van sterren.
Lekker warm bij het kampvuur
Na wat leuke gesprekken rondom het kampvuur gaan we de tent opzoeken en slapen. De hond, die rilt van de kou, heb ik een plek gegeven in mijn voortent. ‘s Nachts moet ik er uit voor te plassen. Ik kruip uit mijn tent over de hond heen en draaide me om naar Mount Shkhara. Wow! Zoals voorspelt. Een prachtig verlichte berg. Waar kun je nou urineren met zo een mooie achtergrond, denk ik.
Een door de maan verlichte Mt. Shkhara
Na een paar minuten kruip ik weer in de tent, in de warme slaapzak en val in een diepe slaap. De dag erna is iedereen al vroeg wakker. We koken water voor een hete kop oploskoffie en steken het kampvuur weer aan, wachtend op de zon, die nog van achter een berg moet verschijnen. Het blijft ondanks het warme vuur maar fris en het lijkt een eeuwigheid te duren voordat de zonnestralen op ons gezicht schijnen. We besluiten om een stukje de helling omhoog te lopen naar een rotsblok, waar de zon al schijnt. Ook daar is het weer genieten van een mooi uitzicht.
Wachtend op de ochtend zon
Uiteindelijk ontkomen we er niet aan om deze twee mooie dagen af te ronden. We ruimen onze tent op en hiken op het gemak terug naar Ushguli, met een indrukwekkende Mount Shkhara op de achtergrond. De hond, die we Shkhara zijn gaan noemen, volgt ons tot het dorp en nemen daar afscheid van haar. Met een voldaan gevoel rijden we na een traditionele Georgische maaltijd met de Delica terug naar Mestia. Op naar een volgende onvergetelijke dag in de Kaukasus!